Hola

Met nog dik 4 maanden voor de boeg voel ik voor het eerst dat er binnen relatief korte tijd een einde aan mijn reizigersleven gaat komen. Om het leven na mijn droom niet als een mantra der gewoontes te gaan ervaren realiseer ik me dat ik voor mezelf moet gaan beslissen wat ik nou precies wil en kan gaan doen. Verder studeren? Werken? Of misschien wel weer een nieuw internationaal avontuur? Het houdt me bezig, maar belemmert me in de verste verte niet van het volledig leven in het nu en het blijven genieten van alles wat er dagelijks over me heen komt.

Nieuw Zeeland is mijn eerste stop na Australië en blijkt naast een adrenalinekwekerij ook een fantastisch landschap te kunnen kweken. Ik schreeuw het uit van angst, geluk, spanning en plezier tijdens het bungyjumpen en skydiven, maar laat me daarnaast door de ongelooflijk inspirerende gevarieerdheid van de natuur menig maal compleet het zwijgen opleggen.

Ik zou zeggen "sluit je ogen en stel je voor", maar dat leest zo lastig, dus lees rustig verder en visualiseer. Palmbomen, maagdelijk witte stranden en een lucht en een zee die niet van elkaar te onderscheiden zijn, ware het niet dat de dolfijnen en reuzenschildpadden vanuit hun vochtige wereld de paradijsachtige zee compleet maken. Welkom in Frans Polynesië!
Ik duik tussen de haaien, loop met een bloemenketting om mijn nek over het strand en als de zon de andere kant van de wereld gaat verwarmen en het decor van mijn toneel, waarin ik de hoofdrol speel, langzaam wordt omgetoverd tot een heldere sterrenhemel voel ik me als op een andere planeet.

´s Werelds meest afgelegen bewoonde eiland, ‘gevonden’ door de Nederlandse ontdekkingsreiziger Roggeveen op de dag dat thuis de eierconsumptie tot een jaarlijks hoogtepunt stijgt, en vandaar genaamd het Paaseiland, is mijn eerste contact met de Latijns Amerikaanse wereld. De spannende geschiedenis, de nog steeds (deels) onverklaarbare, massief uit vulkaansteen gehakte Moai´s en de ongekend vriendelijke lokale bevolking maken dit eiland tot een onvergetelijke stop voor ik aan het "laatste deel" van mijn reis begin.

Zuid-Amerika. De taal, de cultuur, de muziek, het eten en de woeste natuur. Hier heb ik naar verlangd, hier heb ik van gedroomd en hier heb ik letterlijk en figuurlijk naar toegeleefd. Het zuiden van Chili, Patagonië, waar ik net 5 dagen in de wildernis gekampeerd heb is van ultieme natuurlijke schoonheid. Diepblauwe meren, besneeuwde toppen van de Andes, constant bewegende gletsjers en artistiek gevormde rotsen schilderen dit landschap tot de meest sprookjesachtige omgeving waar ik ooit geweest ben. Woorden noch foto´s kunnen het gevoel weergeven dat er door met heen ging toen ik met tranende ogen van de wind en ontroering het beeld van deze ongerepte wildernis op mijn netvlies ontving.

Mijn verwachtingen worden dagelijks overtroffen door de realiteit!