Antropologie in de praktijk

**As I was able to trick my university newspaper to allow me to write for them on a weekly basis, I will post those same articles here on this blog. Unfortunately for all you non-Dutchies, the newspaper is in Dutch! My appologies. Either learn Dutch, or just write me an e-mail for some personal attention.........


Je hebt wat voor een allergie?
Nee, ik studeer antropologie.
Oh uh….leuk. En uh, wat doe je dan precies?

Ja, dat vraag ik me op dit moment dus ook af. Ik ben in Oeganda. Het land van mijn bestemming. Het land dat door Winston Churchill omschreven werd als de parel van Afrika. Het land dat in kleurrijke brochures geprezen wordt voor haar prachtige landschappen, unieke flora en exotische diersoorten.

Wat er echter niet bij wordt verteld is dat het noorden van Oeganda al twee decennia lang geteisterd wordt door een bruut conflict. Een conflict tussen de rebellen van het Leger van de Heer, onder leiding van Joseph Kony, en het Oegandese leger, onder leiding van de president, Yoweri Museveni.

Veldwerk. Echt in contact komen met de mensen waar het in feite om gaat. Theorie in de praktijk brengen. Participerend observeren. Hier staat antropologie om bekend. De boeken even laten voor wat ze zijn en opgaan in het leven van de lokale bevolking.

Mijn onderzoek richt zich op de gevolgen van het conflict. Een conflict waar inmiddels een eind aan lijkt te komen. Vredesonderhandelingen zijn in volle (Oegandese) vaart. In mijn eerste echte veldwerk ervaring ga ik op zoek naar de perceptie van rechtvaardigheid van mensen die fysiek zijn verminkt door het geweld van het Leger van de Heer.

Wat te doen? Waar te beginnen? Wie te benaderen?

Eerst maar eens af reizen naar het (ex) conflict gebied, het noorden van Oeganda. Een reis per bus die zeker minder comfortabel zal zijn dan de reis per vliegtuig hier naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Een plek regelen om te slapen. Het ‘veld’ verkennen. In contact komen met mensen die lichamelijk zijn verminkt en dan….gaan praten over rechtvaardigheid.

Wat is rechtvaardig eigenlijk? Is het rechtvaardig dat ik hier ben om data te verzamelen om vervolgens weer terug te gaan naar Amsterdam om mijn academische titel in ontvangst te nemen? Is het rechtvaardig dat ik het interessant vind om met mensen te praten over hun traumatische ervaring, terwijl er voor deze mensen waarschijnlijk weinig interessants aan deze ervaring is? Is het rechtvaardig dat reisbrochures vol staan met mooie verhalen, terwijl een groot gedeelte van de Oegandese bevolking deze verhalen helemaal niet kent?

Er zijn geen eenduidige antwoorden op deze vragen. Net zo als antropologie ook geen eenduidige antwoorden levert. Gelukkig is het juist deze diversiteit die bijdraagt aan de bewustwording van de complexiteit van het geheel. Het zijn de individuele ervaringen, verhalen en herinneringen geplaatst in de lokale, nationale en globale context die een realistisch beeld van een gemeenschap schetsen. Hier ben ik naar op zoek. Hier streef ik naar als antropoloog.

Deze zoektocht wil ik graag met jullie delen, de aankomende maanden, hier vanuit Oeganda.