No worries mate

Terugkijkend op de eerste helft van mijn reis zie ik hoe ik alles vanuit 3 perspectieven beleef. In de toekomst: thuis, dromend, fantaserend en nadenkend over wat ik allemaal ga zien, meemaken en ervaren. In de realiteit: tussen de Lada's in Rusland, bij de Nomaden in Mongolië, tijdens mijn ochtendgymnastiek op het strand van Vietnam, achter op de motorbike door Cambodja, tussen de kippen in Laos en op de paradijselijke stranden van Thailand. En in het verleden; een onvergetelijke herinnering die ik voor de rest van mijn leven bij me zal dragen.

Een zeer duister tropisch virus, de beet van de uiterst zeldzame Maleisische Mega Mug, of misschien toch gewoon het nuttigen van een Indisch openlucht buffetje zorgt er voor dat ik de jungle van Maleisië meer vanuit mijn zweterige 8-persoonskamer en jungle-w.c. zie dan vanuit de lianen in de miljoenen jaren oude bomen. Gelukkig ben ik er redelijk snel weer bovenop en zie ik de rest van Maleisië als een land waar toekomst en verleden, religie en democratie, etnische minderheden en lokale bevolking perfect met elkaar samengaan. Dit evenwicht maakt het land tot een van de meest ontwikkelde landen van de regio.

Na een paar dagen rond te wandelen in het luxe, schone, dure, reusachtige winkelcentrum, genaamd Singapore, vlieg ik naar Bali waar ik een weekje de ‘surfdude’ uithang en me voorbereid op de overgang naar de westerse wereld.

Om na 5 maanden weer tussen de blanke, Engels sprekende massa te lopen, voelt alsof ik thuiskom in een vreemde wereld. Alles is normaal, alles is gewoon en alles is zoals ik het ken, maar ik kan me nergens meer aan relateren. Het is vooral het dagelijkse leven waar ik van vervreemd ben. Om me heen zijn mensen onderweg naar school, naar hun werk en naar hun afspraken. Mijn leven op reis tot nu toe heeft bestaan uit het onderweg zijn naar wat er op mijn pad kwam. Ik pas me snel aan, maar verlang stiekem toch terug naar de straatverkopers, de tuk tuks en de geur van vers gestoomde rijst.

Om de kosten te drukken en het avontuur op te zoeken besluit ik om de kleine 1000 km die ik langs de kust van Australië reis liftend af te leggen. Uiteraard zijn er maar weinig die zo'n 'coole Dutchman' met zijn duimpje/vingertje in de lucht langs de weg kunnen laten staan. Ik arriveer dus binnen 14 uur en na 7 verschillende interessante chauffeurs gratis in Sydney.

Over 2 dagen vlieg ik naar Nieuw Zeeland om daar een paar weken adrenaline te kweken door aan elastieken van bruggen af te springen en uit vliegtuigen de lucht in te duiken. Vervolgens ga ik via Tahiti en de Paaseilanden Zuid-Amerika onveilig maken.

Reizen is beleven, beleven is ervaren en ervaren is leven. Ik kijk er naar uit om de 2de helft van mijn reis te gaan leven!